پاس های حمله ای – پاس های سرعتی

پاس های سرعتی انهایی هستند که برای غافلگیری و جا گذاشتن دفاع حریف طراحی می شوند. این نوع پاسهای و ارام که برای پخش کردن دفاع و افزایش زاویه حمله به کار می روند به مقدار زیادی تفاوت دارند. بیان ساده تر پاس های سرعتی عبارت اند از : پاس های که با سرعت زیادی اجرا می شوند به طوری که دفاع حزیف فرصت واکنش نشان دادن را نخواهد یافت. پاس سرعتی بر ایت اصل استوار است :

اگر زمان لمس کردن توپ توسط پاسور و لمس توپ توسط اسپکر کاهش یابد توانایی دفاع حریف در واکنش نشان دادن نیز کاهش خواهد یافت.

هنگامی که پاس های سرعتی به عنوان بخشی از حمله به کار گرفته می شوند دفاع با زیر نظر قرار دادن پاسور و پاس هایش از اسپکر ها مراقبت می کند. بنابراین هر مدافعی ناگزیر می شود در مناطقی که احتمال وقوع حمله ای سرعتی می رود مستقر شود. این عمل احتمال فراهم کردن شرایط مطلوب برای اسپکر را افزایش می دهد. به طوری که در اکثر مواقع اسپکر مدافعان حریف را از هم جدا خواهد کرد و شرایطی به وجود خواهد امد که هر اسپکر با یک دفاع تک نفره روبه رو و این بسیار مورد نظر و علاقه اسپکر هاست.

پاس های سرعتی می توانند برای برتری کلی تیم نیز بسیار موثر باشند و اگر با شیوه مناسبی به کار گرفته شوند می توانند مانند پاس بلند عمل کنند. همچنین پاس بلند می تواند به عنوان پاس سرعتی مورد استفاده قرار گیرد. روشن است که توانایی تیم در تسلط یافتن به پاس های سرعتی و بلند (هر دو) متناسب با توانایی تیم در کنترل حریف است. اما این نتایج را تنها وقتی می توان انتظار داشت که پاسورها اسپکرها بتواند هماهنگ عمل کنند. ضرورت دارد که پاسور توپ را به منطقه مورد نظر به طور ثابت هدایت کند. همچنین پاس های سرعتی از این نظر که اسپکر به جای پاسور سرعت حمله را تعیین می کند از سایر پاس ها متمایز هستند. چون اسپکر قبل از در اختیار گرفتن توپ پاسور دور خیزش را اغاز می کند بنابراین پاسور باید با تنظیم زمان و سرعت اسپکر توپ را با دقت تمام به سمت وی هدایت کند. از این رو لازم است که پاسور در تمرینها با هر کدام از اسپکرها پاس های سرعتی را جداگانه کار کند. بازیکنان با تجربه تمایل دارند که در زمان دور خیز تاخیر بیندازند اما بازیکنان جوانتر به سریع کردن دور خیز گرایش دارند. در نتیجه پاسور برای اینکه پاس خوبی داده باشد باید خود را با اسپکر تنظیم تنظیم کند و این تنها از طریق تمرینهای منظم تیمی به دست می اید. 

پاس تیز بیرون

هدف پاسور این است که پاسی با سرعت زیاد و ارتفاع در حدود 30 سانتی متر بالای تور به منطقه 4 ارسال کند . در این نوع پاس توپ هرگز نباید ارتفاعی بیش از 60 سانتی متر بالای تور قرار گیرد چون هر افزایش در قوس و ارتفاع توپ باعث کاهش سرعت و بیشتر شدن زمان پرواز خواهد شد. هنگامی که توپ به دستهای پاسور می رسد اسپکر باید از قبل دورخیزش را شروع کند به طوری که حدود 2 الی 5/2 متر با نقطه ای که می خواهد به توپ ضربه بزند فاصله داشته باشد. اگر پاسور و اسپکر هر دو به خوبی وظایف خود را انجام دهند اسپکر بدون دفاع یا با دفاعی تک نفره روبه رو خواهد شد و بعید به نظر می رسد مدافعی میانی حریف بتواند واکنش نشان بدهد.

درنتیجه اسپکر میان مدافعی میانی و منطقه 2 حریف شکافی را می یابد که می تواند از انجا به صورت ضربدری اسپک بزند. اگر بهترین توپگیر حریف در مناطق 6 و5 قرار داشت اسپکر می تواند به منطقه 1 ضربه بزند. این نوع حمله روی دفاع حریف تاثیر می گذارد. امکان دارد مربی حریف به مدافع منطقه 2 خود توصیه کند که فقط در برابر حمله های بازیکن منطقه 4 دفاع کند و به اصطلاح مامور وی باشد و به مدافع میانی کمک نکند در این صورت اسپکر میانی می تواند با یک اسپکر همراه با تغییر جهت توپ را در زمین حریف فرود اورد.

پاس تیز وسط

برای پاسور پاس تیز وسط با مورد قبلی مشابه است. اختلاف این دو پاس در این است که پاس تیز وسط به نقطه ای در حدود 2 الی 5/2 متر داخل زمین فرستاده می شود. با این پاس اسپکر منطقه 4 به سمت نقطه ای یورش می برد که وی قادر می کند که میان مدافعان مناطق 2 و3 حریف اسپک بزند.

در پاس تیز بیرون توپ به نقطه ای روبه روی مدافع منطقه 2 حریف فرستاده می شود اما پاس تیز وسط نزدیکتر به مرکز زمین فرستاده می شود و هر دو مدافع مناطق 3و2 حریف مجبور می شوند مناطق خود را ترک کنند و در امتداد تور حرکت کنند. برای اجرای کامل این روش حمله ای هنگامی که توپ به دست پاسور می رسد اسپکر باید از قبل دورخیز خود را اغاز کرده باشد به طوری که در حدود 1 الی 5/1 متر با نقطه ای که می خواهد به توپ ضربه بزند فاصله داشته باشد. باید به خاطر داشت که پاس تیز وسط نسبت به نوع قبلی مسافت کمتری را طی می کند بنابراین زودتر به منطقه مورد نظر که حمله باید روی ان انجام شود می رسد. برای جبران این مشکل اسپکر ناگزیراست دورخیزش را زودتر شروع کند. اگر مراحل فوق به خوبی اجرا شود اسپکر ضربه خود را از شکاف ایجاد شده میان مدافعان مناطق 3و2 حریف خواهد زد. در اکثر مواقع هیچ کدام از مدافعان زمانی برای واکنش نخواهند داشت. بنابراین اسپکر باید با یک ضربه محکم و قاطع توپ را در زمین حریف فرود اورد.

متاسفانه چون زاویه دورخیرش اسپکر زیاد باز نیست امکان اجرای یک اسپک همراه با تغییر جهت برای وی کم است. اما این اشکال با حمله بدون دفاع جبران می شود.

پاس تیز پشت

این پاس ( پاس تیز پشت) کاملا مانند پاس تیز بیرون است با تفاوت که پاس پشت داده می شود. پاسور موظف است توپ را مستقیم به نقطه ای درست داخل انتن با ارتفاع 30 سانتی متر بالای تور بفرستد.

اسپکر منطقه 2 باید قبل از اینکه توپ به دستها پاسور برسد دورخیزش را شروع کرده باشد به طوری که هنگام رسیدن توپ به پاسور با نقطه ای که قصد دارد ضربه بزند در حدود 1 تا 5/1 متر فاصله داشته باشد. اسپکر دقیقا توپ را داخل مدافع منطقه 4 حریف دریافت می کنند که می تواند به صورت ضربدری اسپک بزند. سرعت این پاس به قدری زیاد است که بعید به نظر می رسد مدافع میانی حریف بتواند به کمک مدافع منطقه 4 اماده شوند و دو نفره دفاع کنند. بنابراین حمله سرعتی بار دیگر با موفقیت اجرا می شود و حریف فقط می تواند تک نفره توپ را دفاع کند.

پاس کوتاه (الف)

در این نوع پاس توپ در حدود 60 سانتی متر بالای تور فرستاده

 می شود که اسپکر میانی (منطقه 3) به ان حمله می برد. درست

مانند پاس بلند وسط ؛ توپ باید به همان نسبت که پاسور از تور

فاصله دارد؛از پاسور فاصله داشته باشد. چون قرار است توپ مسافت کوتاهی را طی کند؛اسپکر اخرین گام دورخیزش را زمانی برمی دارد که توپ به دستها پاسور رسیده باشد.

این نوع حمله ها بیشتر در جلوی مدافع میانی حریف انجام می شود؛بنابراین ضرورت دارد قبل از اینکه بتواند واکنش نشان دهد؛اسپکر پرش کرده باشد و ضربه خود را بزند. چون مدافعان مناطق 4 و 2 حریف برای حرکت کردن و اجرای دفاع 2و3 نفره فرصت ندارد؛اسپکر با یک مدافع روبه روست که او هم ناگزیر است در همان لحظه پرش اسپکر از زمین بلند شود؛در غیر این صورت جا خواهد ماند. حتی اگر مدافع حریف در همان لحظه پرش اسپکر؛پرش کند؛اسپکر می تواند به راحتی جاخالی بیندازد یا ذز اطراف دستهای مدافع ضربه بزند.

پاس کوتاه پشت ( الف )

این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه جلوست. با این تفاوت که در پشت سر پاسور اجرا می شود. تفاوت عمده این پاس با نوع قبلی در این است که اسپکر منطقه 2 توپ را در بین دو مدافع مناطق 4و3 حریف دریافت می کند. اسپکر برای دورخیز کردن در حدود یک ثانیه تامل می کند؛سپس قبل از انجام دادن هر گونه پوشش دفاعی توسط حریف؛با سرعت به توپ یورش می برد. بنابراین ناگزیر است بین دو مدافع به صورت ضربدری اسپک بزند. تنها مدافعی که توانایی متوقف کردن این حمله را دارد؛مدافع میانی حری است؛اگر وی پاس کوتاه پشت (الف) را پیش بینی کند و به سمت ان منطقه حرکت کند؛منطقه میانی خالی و بدون دفاع خواهد ماند.

پاس کوتاه (ب)

اینجا پاسور توپ را در ارتفاع 30 سانتی متری بالای تور؛به منطقه

 3 زمین می فرستد. چون اسپکر دورخیز را زودتر اغاز می کند؛

توپ باید سریعتر از پاس قبلی فرستاده شود. در اینجا نیز نقطه ای

که اسپکر باید به توپ ضربه بزند؛بستگی به وضعیت پاسور دارد.

تفاوت میان پاس کوتاه (ب) با پاس کوتاه (الف) در زمان دورخیز است. برای اجرای موفقیت امیز این نوع حمله؛اسپکر زمانی دورخیزش را تمام می کند و در حال پرش است که توپ به دستهای پاسور رسیده باشد. درحقیقت توپ زمانی پاس داده می شود که اسپکر در هوا باشد. این نوع پاس نیز مانند پاس کوتاه (الف) اسپکر میانی را در وضعیت حمله در برابر دفاع تک نفره یا حمله بدون مدافع قرار می دهد و به دلیل سرعت زیادی که این نوع پاس دارد؛اگر مدافع حریف سرگرم تماشای توپ و پاس باشد؛غیر ممکن است که بتواند همزمان با اسپکر پرش کند؛و اگر پس از وی پرش کند؛دیگر بسیار دیر خواهد بود. اگر مدافع حریف مواظب اسپکر باشد و همزمان با وی پرش کند؛اسپکر می تواند جاخالی بیندازد یا با حرکت مچ؛توپ را به اطراف دستهای دافع بزند. هنگامی که مدافعان حریف پاس کوتاه را پیش بینی می کنند؛وهمزمان با اسپکر پرش می کنند؛دیگر نمی توانند نسبت به توپهایی که به دو انتهای تور فرستاده می شود؛واکنش نشان دهند؛بنابراین به طور موثری مدافع میانی حریف را بی اثر می کنند. همچنین به دلیل اینکه ندافعان کناری حریف نمی توانند نسبت به حمله های سرعتی که در میانه زمین انجام می شود واکنش نشان دهند؛و مدافع میانی نیز نمس تواند در دفاعهای دو نفره دو انتهای تور شرکت کند؛شما می توانید با پاس های سرعتی؛اسپکر خود را با دفاعهای تک نفره یا بدون مدافع روبه رو سازید. این امر درصد موفقیت در حمله را افزایش خواهد داد.

در اینجا مشخص می شود که موفقیت یک پاس حمله ای به مقدار زیادی بستگی دارد به پاس های دیگر و تیم شما هر چقدر بتواند در سیستم حمله اش پاس های مختلف را جای دهد؛در صد موفقیت در حمله بالاتر خواهد رفت.

پاس کوتاه پشت (ب)

این نوع پاس شبیه به پاس کوتاه جلوی (ب) و اگر بیشتر از ان به هماهنگی میان پاسور و اسپکر نیاز نداشته باشد؛کمتر از ان نیست. چون اجرای این نوع پاس بسیار سریع است و پاسور نسبت به توپ ارسالی دید ندارد؛برای اجرای مطلوب ان به مقدار زیادی تمرین نیاز است. در اینجا نیز وقتی پاسور توپ را لمس می کند؛اسپکر باید دورخیزش را تمام کرده باشد و در حال اجرای پرش باشد. اسپکر توپ را درمیان مدافعان مناطق 4و3 حریف می زند. اسپکر بهتر است دورخیز نهایی به سمت تور را با زاویه ای مستقیم انجام دهد؛و گرنه هنگامی که از پاسور پاس نامناسبی دریافت کند؛نمی تواند بالاتنه خود را چرخش بدهد یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند. اما اسپکر می تواند با دورخیز مستقیم به خوبی یک لسپک ضربدری یا یک اسپک همراه با تغییر جهت بزند